عملیات کمان ۹۹ اولین عملیات هوایی بود که توسط
نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران پس از
حمله عراق به ایران انجام گرفت. این عملیات در تاریخ
۱ مهر ۱۳۵۹ انجام شد. در این عملیات ۱۴۰ هواپیمای ایرانی شرکت داشتند که خلبانان ایرانی اهداف نظامی ارتش عراق فرودگاه‌ها و آشیانه‌های نظامی
ارتش عراق در مناطق
کرکوک،
موصل،
رشید،
حبانیه،
ناصریه،
شعیبیه،
کوت و
المثنی را مورد هدف قرار دادند.
در این عملیات از جنگنده–بمب‌افکن‌های
اف-۵ و
اف-۴ برای بمباران و شکاری-رهگیرهای
اف-۱۴ برای محافظت از هواپیماها و
بوئینگ ۷۴۷ و
بوئینگ ۷۰۷ برای سوخت‌رسانی و
سی-۱۳۰هرکولس برای جمع‌آوری اطلاعات الکترونیکی برای مشخص کردن محل پایگاه‌های موشکی استفاده شد.
کمان ۹۹ بزرگ‌ترین عملیات تاریخ نیروی هوایی ایران و عملیاتی موفق بود و باعث برتری هوایی
ارتش ایران در ماه‌های آغازین جنگ شد.
در بعد از ظهر روز ۳۱ شهریور سال ۱۳۵۹ نیروی هوایی عراق در عملیاتی شبیه به حمله
نیروی هوایی اسرائیل که در سال ۱۹۶۷ در جنگ با اعراب با حمله غافلگیرکننده
نیروی هوایی مصر
را از کار انداخته بود، به پایگاه‌های هوایی ایران حمله کرد، با این تصور
که با این کار نیروی هوایی ایران را از کار خواهد انداخت. این عملیات
موفقیت چندانی برای عراق نداشت و
نیروی هوایی ایران آسیب زیادی ندید.
رسنل نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی (معاونت‌های عملیات پایگاه‌ها) با دستور فرمانده نیروی هوایی سرتیپ
جواد فکوری شبانه مشغول برنامه‌ریزی برای اجرای
طرح عملیاتی البرز شدند و طرح عملیات در واپسین دقایق شامگاه ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ آماده شد.
اهداف این عملیات پایگاه‌های هوایی، مخازن سوخت و مهمات، پالایشگاه‌ها،
آشیانه هواپیماها، پناهگاه‌های تعمیرات و نگهداری هواپیما، باندهای پروازی،
رادارهای هدایت کننده هواپیماهای جنگی، برج‌های مراقبت و مراکز مخابراتی
عراق بودند.
ترتیب عملیات چنین بود که در ساعت مقرر تانکرهای سوخت‌رسان در محل
ملاقات حضور داشته باشند و ابتدا فانتوم‌های پایگاه همدان به پرواز درآیند و
بدون سوختگیری هوایی به اهداف خود حمله کنند. دو دقیقه بعد از آن‌ها،
فانتوم‌های پایگاه تهران به پرواز درآیند و با سوختگیری هوایی، به اهداف
خود حمله کنند. دو دقیقه بعد فانتوم‌های پایگاه بوشهر به پرواز درآیند و
آن‌ها نیز با سوختگیری هوایی به اهداف خود حمله کنند. در همین زمان هم
اف-۵های پایگاه‌های تبریز و دزفول به پرواز در آمده و اهداف خود را
بمباران کنند و در این زمان اف-۱۴ها از پایگاه‌های مربوطه به پرواز در
آیند و کار پشتیبانی عملیاتی را از پشت مرزها به عهده بگیرند.
قرار شد نام عملیات «کمان ۹۹» باشد که نمادی از فرستادن آتش خشم ملت
ایران به سوی متجاوز بود به این معنی که تیری در چله کمان گذاشته می‌شود و
تا دور دست‌ترین نقاط عراق رها می‌شود، تا یادآور
آرش کمانگیر باشد. عدد ۹۹ نیز از شمار صفحات طرح عملیاتی البرز گرفته شده بود.
برای اجرای این طرح، خلبانان در هر پایگاه به فرماندهی فراخوانده شدند و
تا صبح بر روی برنامه پروازی، نوع ماموریت و مشخص نمودن اهدافی که باید
هدف قرار بگیرد، کار کردند.
خدمه فنی تا صبح بیدار بودند تا
بمب ام‌ک۸۲ بمب‌های MK82/83/84،
بمب‌های خوشه‌ای،
موشک‌های ماوریک، موشک‌های حرارتی و موشک‌های راداری را بر روی جنگنده‌ها بار کنند.
قرار بر این شد که پایگاه‌های تهران، همدان و بوشهر با یگان‌های
اف-۴ ( فانتوم) خود و پایگاه‌های تبریز و دزفول با یگان‌های
اف-۵ (تایگر) خود در این عملیات شرکت کنند و پایگاه‌های هفتم و هشتم شکاری با یگان‌های
اف-۱۴ (تامکت) خود کار پشتیبانی را برعهده بگیرند.
زمان عملیات هم‌زمان با طلوع آفتاب در سرزمین عراق انتخاب شد تا نور
خورشید صبحگاهی کار هدف‌گیری را برای پدافند هوایی عراق مشکل کند.
منطقه عملیات نیز سرتاسر خاک عراق در حد فاصل مدار ۳۰ درجه شمالی یعنی
جنوبی‌ترین مدار در خاک عراق تا شمالی‌ترین مدار آن که مدار ۳۷ درجه شمالی
را شامل می‌شد.
امداد روز یکم مهرماه سال ۱۳۵۹ درحالی که بیش از ۱۰ ساعت از هجوم
هواپیماهای عراق به ایران نمی‌گذشت، با ابلاغ رمز «کمان ۹۹» به پایگاه‌های
هوایی، عملیات آغاز شد.
پایگاه بوشهر که تا به آن روز پرواز ۴۰ فروند فانتوم را با هم تجربه
نکرده بود، آماده بود. هواپیماها بر روی باند پرواز قرار گرفتند و یکی پس
از دیگری در دل آسمان جای گرفتند. بعد از سوختگیری هوایی، به سمت اهداف
حرکت کردند. در آسمان بغداد به خاطر این که این اولین عملیات بزرگ نیروی
هوایی بود، ناهماهنگی به‌وجود آمده بود. به شکلی که وقتی هواپیماهای پایگاه
بوشهر به آن‌جا رسیدند، هواپیماهای دیگر از ارتفاع بالاتر درحال بمباران
بودند که خلبانان ایرانی با مانورهایی خود را در امان نگاه داشته و اهداف
مورد نظر را بمباران کردند.
موج دوم حملات آغاز شد. پایگاه تهران حمله‌ای دیگر را آغاز نمود که بر
اساس آن هشت فروند فانتوم هر کدام به 6 بمب MK82، چهار بمب و موشک‌های
راداری مسلح شدند و به همراه یک فروند فانتوم شناسایی به قصد بمباران
پایگاه هوایی الرشید در جنوب بغداد و فرودگاه بین‌المللی بغداد به پرواز در
آمدند.
قبل از ورود به خاک عراق، فانتوم‌ها به دو دسته تقسیم شدند و با کم کردن
ارتفاع از مرز گذشتند و وارد خاک عراق شدند. وقتی به بغداد رسیدند، پدافند
عراق که از حمله آگاه شده بود، آسمان بغداد را به گلوله گرفته بودند و
دودهای ناشی از آن آسمان را پوشانده بود. خلبانان نیروی هوایی به سمت اهداف
خود در پایگاه الرشید و فرودگاه بغداد شیرجه رفتند و تمام بمب‌های خود را
بر روی اهداف ریختند که در نتیجه آن باند فرودگاه، ساختمان‌های آن و
ماشین‌آلاتی که در آن قرار داشت، تقریبا منهدم شد.
تمامی اهداف از پیش تعیین شده در خاک عراق کوبیده شد و هیچ منطقه
عملیاتی از قلم نیفتاد. در این عملیات: پایگاه‌های هوایی الرشید بغداد، کوت
در استان العماره، موصل در استان نینوا، ناصریه در استان ذیقار، شعیبه در
استان بصره، پایگاه هوایی کرکوک در استان کرکوک، پایگاه‌های هوایی حبانیه
شامل دو پایگاه تموز و هضبه در غرب بغداد، پایگاه هوایی ام‌القصر،
فرودگاه بین‌المللی بغداد و فرودگاه المثنی، توسط بمب‌افکن‌های ایرانی بمباران شد.
هر دو باند پروازی پایگاه کرکوک، پالایشگاه‌های نفت کرکوک و بصره،
فرودگاه حبانیه شمالی، فرودگاه المثنی، پل‌های ارتباطی تنومه و بصره و
چاه‌های نفت باباگرگر و مخازن نفت موصل و تاسیسات گازی کرکوک، تنها قسمتی
از خسارت‌های وارد به عراق بود.
با انجام این عملیات، نیروی هوایی عراق بیش از ۵۵ درصد از توان خود را
از دست داد و تا مدت‌ها پایگاه‌های هوایی آنان قادر به استفاده از تمام یا
بخشی از توان خود نبودند.
پایگاه هوایی الرشید به عنوان یکی از مهم‌ترین پایگاه‌های هوایی عراق، تا ۶۹ روز نتوانست عملیاتی شود.
برای این عملیات جمعاً ۳۸۰ نفر از پرسنل نیروی هوایی با ۲۰۰ فروند
جنگنده بمب‌افکن به پرواز در آمدند که ۱۴۰ هواپیما از مرز عبور کرد.
در این روز نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران با ۳۰۰ پرواز عملیاتی
باعث شدند ارتش عراق در به‌کارگیری نیروهایش دچار مشکل شود و با از دست
دادن آزادی عمل، نیروی زمینی خود را بدون پشتیبانی هوایی در صحنه نبرد در
مناطق اشغالی ایران، به حال خود رها کند.
