در ماه گذشته نسخه 12 سیستم عامل گنو/لینوکس مینت با اسم رمز لیزا منتشر شد. استفاده از گنوم 3، بهبودهایی در رابط گرافیکی، تغییراتی در مخازن نصب شده و ... سبب شد مینت که تا قبل از این به عنوان فرزند خلف سیستم عامل ابنتو معرفی می شد، گوی سبقت را از پدر برباید.
بعد از انتشار این سیستم عامل و استقبال کاربران از آن مشخص شد مینت چندان هم در این نسخه قدرتمند عمل نکرده است. مشکلات پیش آمده برای کاربران و برگشت آنها به حالت Fall Back با نصب درایورهای پیشنهادی و تست شده از سوی تیم گسترش مینت، نمایش اخطارها و علامت های هشدار در انجام کوچکترین کار در محیط سیستم عامل بدون دادن حق آزادی به کاربران جهت حذف آن، استفاده از منوهای زیبا جهت اتصال به شبکه های اجتماعی بدون در نظر گرفتن این مهم که آنها به درستی عمل نمی کنند و ... سبب شد در هفته های اولیه انتشار کاربران را با مشکل مواجه نماید.
نحوه انتشار نسخه های مینت در میان سایر سیستم عامل های لینوکسی که با برنامه از پیش تعیین شده منتشر می شوند این امکان را برای گسترش دهندگان این سیستم عامل بوجود آورده است که بدون هیچ دغدغه خاصی از لحاظ انتشار به نحو احسن مشکلات موجود در نسخه قبلی را مرتفع ساخته و با فراق بال نسخه جدید لینوکس مینت را منتشر نمایند.
در نسخه 12 مینت همه چیز به شکل دیگری رقم خورد به نحوی که می توان مینت 12 را یکی از سیستم عامل های لینوکسی معرفی کرد که در اواخر سال 2011 انتشاری موفق اما پایداری ضعیفی داشت.
کوچکترین تغییر در سیستم عامل مینت سبب درگیری کاربران با کدها و محیط ترمینال و ... می گردد.نصب درایورهای تاییدی از سوی مینت سبب از دست رفتن محیط ورود به سیستم عامل می گردد و ... .
گرچه در هفته پیش باز از سوی سایت دیستروواچ اعلام شد که مینت فاصله خود را از پدر افزایش داده و به نظر می رسد دیگر ابنتو نتواند جایگاه چند ساله خود را از مینت بازپس گیرد.
اما با توجه به مشکلات عنوان شده باید دید ایا کاربرانی که به سمت این سیستم عامل جذب شده اند تا کی با آن همراه هستند. پیش بینی می گردد کاربرانی که با این سیستم عامل دچار مشکل شده اند در فکر انتخاب توزیع های دیگر مانند فدورا، ماندریوا، آرچ و یا حتی کوبنتو باشند.
بعد از انتشار این سیستم عامل و استقبال کاربران از آن مشخص شد مینت چندان هم در این نسخه قدرتمند عمل نکرده است. مشکلات پیش آمده برای کاربران و برگشت آنها به حالت Fall Back با نصب درایورهای پیشنهادی و تست شده از سوی تیم گسترش مینت، نمایش اخطارها و علامت های هشدار در انجام کوچکترین کار در محیط سیستم عامل بدون دادن حق آزادی به کاربران جهت حذف آن، استفاده از منوهای زیبا جهت اتصال به شبکه های اجتماعی بدون در نظر گرفتن این مهم که آنها به درستی عمل نمی کنند و ... سبب شد در هفته های اولیه انتشار کاربران را با مشکل مواجه نماید.
نحوه انتشار نسخه های مینت در میان سایر سیستم عامل های لینوکسی که با برنامه از پیش تعیین شده منتشر می شوند این امکان را برای گسترش دهندگان این سیستم عامل بوجود آورده است که بدون هیچ دغدغه خاصی از لحاظ انتشار به نحو احسن مشکلات موجود در نسخه قبلی را مرتفع ساخته و با فراق بال نسخه جدید لینوکس مینت را منتشر نمایند.
در نسخه 12 مینت همه چیز به شکل دیگری رقم خورد به نحوی که می توان مینت 12 را یکی از سیستم عامل های لینوکسی معرفی کرد که در اواخر سال 2011 انتشاری موفق اما پایداری ضعیفی داشت.
کوچکترین تغییر در سیستم عامل مینت سبب درگیری کاربران با کدها و محیط ترمینال و ... می گردد.نصب درایورهای تاییدی از سوی مینت سبب از دست رفتن محیط ورود به سیستم عامل می گردد و ... .
گرچه در هفته پیش باز از سوی سایت دیستروواچ اعلام شد که مینت فاصله خود را از پدر افزایش داده و به نظر می رسد دیگر ابنتو نتواند جایگاه چند ساله خود را از مینت بازپس گیرد.
اما با توجه به مشکلات عنوان شده باید دید ایا کاربرانی که به سمت این سیستم عامل جذب شده اند تا کی با آن همراه هستند. پیش بینی می گردد کاربرانی که با این سیستم عامل دچار مشکل شده اند در فکر انتخاب توزیع های دیگر مانند فدورا، ماندریوا، آرچ و یا حتی کوبنتو باشند.
No comments:
Post a Comment