سریعترین پرنده در روی زمین

 در سال 1976، SR-71 پرنده سیاه لاکهید رکورد جهانی سریعترین هواپیماهای سرنشین دار با سرعت ثبت شده از 1،905.81 گره (3،529.6 کیلومتر در ساعت ) را شکست.

پرنده سیاه چنان سریع است که استراتژی وی در برابر موشک های سطح به هوا افزایش سرعت پرواز و پشت سر گذاشتن موشکها بوده است. در زیر شما گالری گسترده ای از این هواپیما نمادین همراه با اطلاعات در تاریخ، طراحی و پرونده هواپیما  تا این روز را ملاحظه می نمایید.

SR-71  از سال 1964 تا 1998 در خدمت نیروی هوایی ایالات متحده بوده است. از این پرنده 32 فروند ساخته شده است، 12عدد آنها در حوادث هوایی از دست رفته، هر چند هیچکدام توسط دشمن سرنگون نشده است. از سال 1976، پرنده سیاه رکورد جهانی سریعترین هواپیماهای سرنشین دار را از آن خود نموده است.

 پرنده سیاه به عنوان یکی از طرح های سیاه از هواپیماهای شناسایی لاکهید A-12 در 1960 توسط Lockheed Skunk توسعه داده شد.  "کلی" کلارنس جانسون طراح و مسئول بسیاری از مفاهیم ابتکاری طراحی این پرنده بوده است.

SR-71  با خدمه در دو کابین پشت سر هم، با خلبان در کابین خلبان به سمت جلو و افسر سیستم های شناسایی (RSO) نظارت بر سیستم های نظارت تصویری و تجهیزات از پشت کابین خلبان و پرواز با سرعت 3 ماخ طراحی شده بود .

رنگ آمیزی هواپیما با رنگ های آبی تیره و بیشتر رنگ مشکی انجام شده است. دلیل اصلی این کار کمک به انتشار بهتر جریان حرارت و کمک به استتار آن در آسمان شب بوده است. رنگ تیره، منجر به ثبت، نام هواپیما به اسم"پرنده سیاه" شد.

 در ساخت بدنه هواپیما از 85% تیتانیوم و بقیه مواد کامپوزیتی استفاده شده است. به دلیل هزینه بر بودن تهیه و تولید محدود، استفاده خالص از تیتانیوم منحصر به قسمت اگزوز و لبه بال بوده است.

پرواز در ارتفاع 24 کیلومتری بدان معنی است که خدمه نمی توانستند از ماسک های استاندارد، که نمی توانست اکسیژن کافی را بالاتر از ارتفاع 13 کیلومتررا فراهم کند استفاده نمایند. لباس های محافظ تحت فشار مخصوصی برای خلبانان این جنگنده طراحی شد و لباس های مشابه نیز در شاتل فضایی مورد استفاده قرار گرفت.

 موتور پرات و ویتنی J58-P4 یک نوآوری قابل توجهی در دوران خود بود. J58 کارآمد ترین موتور برای رسیدن به سرعت 3.2 ماخ برابر با سرعت معمولی کروز بود. ترکیبی منحصر به فرد توانست، موتور را به عنوان یک موتور توربوجت در داخل ramjet قرار دهد.

در اصل نقطه آغاز موتورهای پرنده سیاه به استفاده از یک موتور کمکی خارجی به نام "Start Cart" بر می گردد که از نوع موتورهای V8 بود. سرو صدا زیاد موتور در هنگام استارت سبب حذف آن گردید.

در نهایت استفاده از موتورهای آرامتر سبب گسترش سیستم شروع پنوماتیک در پرنده سیاه گشت. موتورهای کمکی جهت حمایت از هواپیما در زمان شروع به انحراف در سایت فرود تا قبل از استفاده از سری J58 مورد استفاده قرار گرفت.

محل سوختگیری در آسمان به دقت در پشت سر کابین خلبان دوم تعبیه شده است تا بتوان به راحتی در روز و شب اقدام به سوختگیری در آسمان نمود.